Branża spedytorska, jak każda inna, ma swój specyficzny język. Na co dzień używamy słów, sfomułowań, skrótów, które nie zawsze są jasne dla osób, które nie mają doświadczenia we współpracy z firmą spedycyjną. O co więc chodzi, gdy mówimy o rolowaniu? Czym jest ETA, skoro nie ma nic wspólnego z Baskami? Dlaczego rozformowanie puszki nie oznacza jej zniszczenia, a sama puszka… nie jest puszką?

Co możemy zrobić z puszką?

Puszka to popularne w branży określenie kontenera. Aby puszka z naszym towarem została załadowana na statek zgodnie z bookingiem (zarezerwowanym terminem), trzeba pamiętać o cut off, czyli o terminie dostarczenia niezbędnych dokumentów lub przesyłki kontenerowej do portu.

Puszka możne być zrolowana. I nie oznacza to fizycznej dewastacji kontenera :-) Rolowanie to przesunięcie przez armatora terminu zabrania kontenera na statek na kolejne możliwe wyjście z portu. Kiedy to wyjście będzie? Zależy od sailingu, czyli rozkładu rejsów statków. Ale i ten może zostać zaburzony, np. w przypadku blank sailingu, czyli sytuacji, w której statek z różnych względów nie płynie zgodnie z wyznaczonym harmonogramem i pomija niektóre porty.

Szczęśliwym zakończeniem morskiej podróży puszki będzie jej rozformowanie, czyli wyładowanie przetransportowanych w niej towarów na placu składowym lub w magazynie.

Co kryją skróty?

BOL lub B/L (ang. Bill of Lading) – konosament, czyli list przewozowy w przewozach morskich. Jest to dowód przyjęcia ładunku na statek. Uprawnia do dysponowania tym ładunkiem oraz do jego odbioru. Konosament nie jest kontraktem o przewóz, a jedynie dowodem, że umowa taka została zawarta przed przekazaniem ładunku kapitanowi. Konosament jako papier wartościowy może być przedmiotem transakcji handlowych.

ETA (ang. Estimated/Expected Time of Arrival) – przewidywany termin wejścia statku do portu.

ETD (ang. Estimated/Expected Time of Departure) – planowana data wyjścia statku z portu.

TT (ang. Transit Time) – czas potrzebny na dostarczenie przesyłki po jej odebraniu z miejsca nadania. Obejmuje czas przewozu i czas związany ze wszystkimi czynnościami ładunkowymi.

LCL (ang. Less Container Load) – przewóz przesyłek drobnicowych drogą morską. Wykorzystuje się w nim jedynie część przestrzeni ładunkowej kontenera, co oznacza, że w jednym kontenerze mogą znaleźć się towary należące do różnych właścicieli. To korzystne kosztowo rozwiązanie w przypadku mniejszych przesyłek.

FCL (ang. Full Container Load) – transport morski całokontenerowy (pełnokontenerowy). Cały kontener wykorzystywany jest przez jednego załadowcę/odbiorcę. To jeden z najbardziej ekonomicznych rodzajów transportu. Popularny jest w przypadku większych ładunków, które ładowane są w całości do kontenerów. Pełna obsługa frachtu morskiego całokontenerowego odbywa się od drzwi załadowcy do drzwi odbiorcy lub na dowolnych odcinkach przewozu.

CFS (ang. Container Freight Station) – punkt konsolidacyjny, w którym zbiera się towary drobnicowe przeznaczone do transportu.

Lo-lo (ang. lift-on/lift-off) – przeładunek, który odbywa się pionowo z wykorzystaniem urządzeń dźwigowych statkowych lub nabrzeżnych. 

Ro-ro (ang. roll-on/roll-off) – sposób załadunku i wyładunku statku polegający na wtaczaniu i wytaczaniu ładunku przez furty. Rorowce, czyli statki wyposażone w rampy i umożliwiające tego rodzaju operacje, transportują maszyny, pojazdy i inne ładunki toczne, które wjeżdżają na pokład, albo są wciągane na holu.

MRN (ang. Movement Reference Number) – unikalny numer identyfikacyjny, który pozwala na szybką identyfikację czynności przewozowej. Jest również potwierdzeniem przejścia wszelkich procedur wywozu i odprawy. Numer MRN jest drukowany jako kod paskowy na zgłoszeniu przewozowym – w ten sposób fizycznie towarzyszy przewożonym towarom.